Μπέογουλφ

(Beowulf). Το αρχαιότερο επικό ποίημα της αγγλοσαξονικής φιλολογίας: συντέθηκε γύρω στο 700 από ανώνυμο Άγγλο ποιητή και διατηρήθηκε σ’ ένα χειρόγραφο του 10ου αι. Σε λίγο περισσότερους από 3.000 στίχους διηγείται τους άθλους του Μπέογουλφ, ανιψιού του βασιλιά των Γότθων, που προστρέχει σε βοήθεια του βασιλιά της Δανίας, τον οποίο απειλούσε το τέρας Γκράντελ, σκοτώνει το τέρας και τη μητέρα του, και μένει έως το θάνατό του, που επήλθε πενήντα χρόνια αργότερα, σ’ έναν διαρκή αγώνα μ’ έναν δράκοντα. Τυπικά αγγλοσαξονικό είναι το ύφος της αφήγησης, που δεν τονίζει τη βιαιότητα των άθλων που επιτέλεσε ο ήρωας, αλλά τον περιβάλλει μάλλον με μια απαισιοδοξία, γεμάτη μελαγχολία μέσα σε ένα θαμπό λυκόφως.